Mijn eerste keer.....Tour de France

Het is eindelijk een keer gelukt! Afgelopen zaterdag 6 juli 2019 ben ik, samen met mijn broer Loek (die het wielrennen het hele jaar door intensief volgt), in Brussel naar de start van de Tour de France gaan kijken. De afgelopen keren dat ze in de buurt waren kon ik steeds niet vanwege andere verplichtingen. Ik was gewoon een beetje zenuwachtig in de week voorafgaand. Ben wel al een aantal keren naar een kleine koers gaan kijken, maar dit is DE TOUR.
Aangezien er werd afgeraden om met de auto naar Brussel te komen, hadden we bedacht om met de auto naar Hasselt te rijden en van daaruit met de trein naar Brussel Centraal te reizen. Dit werkte prima. In Hasselt kun je voor €7,64 per dag parkeren en een retourtje Hasselt - Brussel kost in het weekend maar €14,- per persoon.

Om half 8 ’s ochtends, op deze prachtige zaterdag, komt Loek mij ophalen en rijden we, met een enigszins nog duffe kop, richting Hasselt. Dit is een klein uurtje rijden en de parkeergarage ligt naast het station. Ruim op tijd aangekomen, gaan we nog een kopje koffie drinken aan de voorzijde van het station. Ik vraag twee koffie, zegt die mevrouw: "Wilt u ekspresso (ja, lees EKSpresZO) of van de pot?” HAHA. Nou, doet u ons maar "van de pot". Heerlijk die Belgen! Niet de meest lekkere koffie, maar ook niet vies. Een half uurtje later stappen we in de trein richting Brussel. Dit is ook een klein uurtje reizen. De trein is vrij leeg en onderweg komen er wel meer mensen bij, maar het is minder druk dan verwacht. Voor de start moeten we op Brussel Centraal uitstappen. Als we het station uitkomen zitten we al bijna direct aan het parcours van vandaag, maar het is 9.45u en de officieuze start is om 12.10u en de officiële start om 12.25u. De renners doen eerst een rondje Brussel voordat ze echt starten. Loek weet uit ervaring dat het leuker is om naar de teambussen van de renners te gaan, dan de reclamekaravaan voorbij te zien racen. Na even uitzoeken waar we zitten en waar de bussen komen, lopen we via het Koningsplein (dat echt al heel vol staat) richting het Koninklijk Paleis van Brussel. Voor het paleis komen de bussen met de renners aan. Er staan al een aantal, maar je kunt er niet bij, want er staat een rij dranghekken voor. Alle teambussen stromen nu langzaam binnen en wij willen er graag naartoe. Het lijkt alsof je er een speciaal kaartje voor nodig hebt. We gaan het vragen en helaas blijkt dit inderdaad het geval. Volgens Loek kun je normaal gewoon bij de bussen komen en vind hij het maar onzin. Hij wil ergens over het hek klimmen, maar ik zie mij al over het hek vallen of, nog erger, met hek en al omvallen! Ik stel voor een rondje te lopen en te kijken of we ergens onopvallend door kunnen. We zijn een paar honderd meter verder als iemand twee hekken uit elkaar haalt en het open zet. YES, snel erdoorheen! Ik ben een schijtluis wat dat betreft, dus vond het wel spannend. We staan nu aan de goede kant.
We gaan als eerste naar de Jumbo-Visma bus. Loek is grote fan/liefhebber van dit team. Het duurt nog ongeveer een half uur voordat de renners één voor één naar buiten komen. Ze gaan niet warmfietsen vandaag, maar delen wel handtekeningen uit en gaan geduldig met fans op de foto. Ik wil heel graag naar Bora-Hansgrohe voor Peter Sagan, dus lopen we langs alle bussen en bijna de laatste is die van Bora. Ze draaien rockmuziek. Er zijn al een aantal renners buiten, maar nog geen Sagan. Wel zien we twee oudere mannen, waarvan we het vermoeden hebben dat het familie van Sagan is. Blijkt later inderdaad dat één ervan zijn vader is. Leuk weetje. Ons geduld wordt beloont en hij komt uiteindelijk, als een rockster, de bus uit. Mooi om te zien hoe dichtbij je kunt komen. Mensen roepen wel, maar zijn niet vervelend of opdringerig. Zal vast wel eens iemand tussen zitten, maar dat heb je overal.
De renners rijden, door de mensen heen, naar de start. Bij welke sport gaat het nog op deze manier? Fantastisch!
Als alle renners langs zijn, gaan we kijken of we nog naar de officiële startplaats kunnen. Helaas is het te druk om er nog op tijd te komen en besluiten we even iets te gaan eten en drinken om vervolgens naar de finishplek te gaan.
We gaan ergens naar binnen waar het niet te sjiek is en ze wc’s hebben, want we hebben beide hoge nood. Eerst bestellen we iets te eten en drinken. Op ons gemak eten en drinken we alles op, genieten we van de verkoeling van de airco, want het is een warme dag, en kijken we waar we naartoe moeten om bij de finish te komen. Het is nu 13.00u en de finish is pas rond 17.00u gepland, dus we hebben nog even tijd.
We moeten de trein naar Bockstael nemen en vandaaruit kun je lopen. De extra pendeltrein rijdt pas vanaf 14.00u. We hebben eigenlijk geen kaartjes naar Bockstael, maar we gokken het erop. Oh jee Nina, twee keer op 1 dag in overtreding!
Het is nog rustig in de trein en we stappen uit in een, op het eerste oog, minder fraai gedeelte van Brussel. Even zoeken hoe we moeten lopen, maar al snel zien we meer mensen dezelfde richting opgaan, dus we lopen goed. Na een 20 minuten lopen horen we al muziek en lawaai dat afkomstig is van de finishstraat. Nog 10 minuten later staan we zowaar 100 meter van de plek waar straks een sprint getrokken wordt door de beste sprinters van de wereld.
Ook dit is allemaal indrukwekkend om te zien. De finishstraat loopt bergop en wij zijn nu bijna bovenaan, dus besluiten eerst nog meer naar boven te lopen. Langs het podium waar de winnaar straks staat, naar de teambussen, die inmiddels ook hier gearriveerd zijn. Halverwege alle bussen worden we aangesproken door twee jongens. Ze vragen of we een biertje lusten. In de tour is veel gesponsord en we hebben net al een petje gekregen, dus in eerste instantie gaan we ervan uit dat dit ook gratis is, maar al snel zegt er eentje dat ze €3,50 per stuk kosten. “Het is dan ook Belgisch, biologisch bier” zegt hij er snel achteraan. Och ja, doe er maar twee, dan proosten we op een gezellige broer en zus dag. Het smaakte overigens best lekker.
Aan het einde van de lange rij teambussen staat een mobiele Tour de France merchandise shop en ik wil heel graag een pet kopen. De keuze is reuze, maar uiteindelijk kies ik er een. Loek koopt een bolletjestrui rompertje voor de baby die ze in december verwachten, echt schattig!
We gaan even op een stoepje zitten om uit te rusten en de laatste slokjes van het biertje te nemen. Ik heb vanochtend met mijn slaapkop een paar sneakersokken uit de kast gehaald waar blijkbaar bij beide in de tenen een gat zit. Waarom ze überhaupt nog in de kast lagen vroeg ik me ook af, maar ja….nu heb ik dus twee dikke tenen uitsteken en dat loopt niet echt prettig. Ik doe ze uit en gooi de sokken in een vuilnisbak. NIET HANDIG, want nu loop ik dus de rest van de dag op blote voeten in mijn schoenen en dat heb ik aan het eind van de dag geweten. BRAND! Sodeju, weer wat geleerd vandaag!
Maar we vervolgen onze weg weer terug naar beneden en lopen langs de dranghekken richting de 1 km boog. We komen langs een aantal grote tv schermen, waarop we kunnen zien hoever de renners zijn en wat er precies gebeurd in de koers. Ook staan er een aantal eet- en drinkwagens, die overigens allemaal door de organisatie van de Tour neergezet zijn en drie weken met het circus meereizen. Maar voordat we iets gaan eten en drinken haasten we ons naar de toiletten die ter hoogte van de 1 km boog staan. Wat je toiletten mag noemen, een paar bio boxen, waarvan de helft ongeveer afgesloten was. Na de sanitaire stop gaan we toch wat eten. Voor mij een frietje, voor Loek een broodje worst met friet en allebei een blikje drinken. Achter de finishstraat ligt een park en daar gaan we even rustig op het gras zitten om te eten en onze benen rust te geven. Het is inmiddels tegen 15.30u en we horen wat lawaai over het parcours komen. Het is het begin van de reclamekaravaan. Die zijn vroeg, maar de renners liggen ook voor op schema. Nu we er toch zijn, gaan we alsnog een kijkje nemen bij de karavaan. We vangen een aantal petjes en nog wat snuisterijen die ik aan Loek meegeef voor de kinderen. Toch was dit ook een leuke ervaring. Leuker dan ik gedacht had. Een soort snelle carnavalsoptocht, waar elke wagen iets uitdeelt en niet alleen de prinsenwagen, zoals dat bij ons in Limburg gedaan wordt.
Als de reclamekaravaan voorbij is, gaan we langzaam op zoek naar een goed plekje om de renners voorbij te zien komen. We denken aan de andere kant dan waar we nu staan beter overzicht te hebben. Op 400m voor de finish kunnen we oversteken. We lopen een keer omhoog, maar daar wordt het alsmaar minder goed om te staan en iets te zien, dus lopen we terug helemaal naar beneden. We zien nog de tafel van “In het wiel” van het Algemeen Dagblad staan, maar nog geen Thijs Zonneveld of Thomas Dekker helaas. Die houden hier straks hun nabeschouwing over de etappe. Nadat we helemaal beneden, weer bij de 1km boog, maar dan aan de andere kant, zijn geweest besluiten we toch weer een stukje omhoog te lopen en komen uit tussen de 500m en 400m paaltjes. Hier kun je de renners van beneden zien aankomen en ook nog een stuk omhoog zien gaan. We weten toch dat het snel voorbij raast, maar proberen hierdoor nog iets mee te krijgen. Het lukt ons niet meer om direct aan het hek te komen. Als je daar wilt staan, moet je een uur van te voren al een plek hebben en daar hadden we geen zin in. We staan nu ook best goed. Loek heeft een livestream op zijn telefoon, maar die hapert soms en ligt een kilometer achter. Er hangen speakers langs het parcours waaruit steeds een update volgt over wat er gebeurd en hoever ze nog moeten. Eerst in het Frans en vervolgens in het Vlaams gelukkig. Hoe minder de kilometers, hoe onrustiger het publiek wordt. Er komen al motoren voorbij en we horen dat Dylan Groenewegen gevallen is. SHIT! De spanning stijgt en iedereen kijkt of ze al een glimp kunnen opvangen van de renners. En ja, daar komen ze de bocht omhoog en ZOEF, ze zijn voorbij. Loek heeft gezien dat er wel een renner van Jumbo-Visma bij zat. Hij heeft niet gezien wie. Iemand voor ons heeft ook een telefoon met livestream en we kijken over zijn schouders mee, terwijl we met één oog naar het parcours kijken, want er komt nog meer voorbij geraasd. We zien op het schermpje van de telefoon de renner van Jumbo-Visma in een fotofinish, dus we weten nog niet wie er gewonnen heeft. Loek kijkt op zijn telefoon en roept: “Teunissen!, hij heeft gewonnen. Wauw te gek!”
Yes! Een Nederlander, zelfs een Limburger, wint een Touretappe en na 30 jaar heeft een Nederlander weer eens een gele trui EN wij waren erbij! Dat is een mooi verhaal om later te vertellen.
Verbaasd en opgetogen kijken we welke renners er nog voorbij komen en zien een teleurgestelde, gehavende Groenewegen omhoog sjokken.
Nadat alle renners en volgauto’s gepasseerd zijn, gaan we proberen om bij de teambussen te komen. Dit was al iets dat we bedacht hadden, voordat Teunissen gewonnen had. Het was een leuk idee, maar we stonden vast in de mensenmassa en voordat we eindelijk op de plek kwamen waar de bussen stonden, waren ze al lang en breed vertrokken. Wel stond er nog een Jumbo-Visma auto en we kwamen er al snel achter dat die er nog stond om Mike Teunissen mee te nemen. Hij zat namelijk nog bij de dopingcontrole. L1 stond er ook en nog een aantal Limburgse en Nederlandse fans. Het duurde erg lang en uiteindelijk kwam hij naar buiten, maar stapte regelrecht in de auto zonder nog tijd te nemen voor de aanwezige fans. Ik neem het hem zeker niet kwalijk, maar het is wel jammer. Ik geloof dat L1 wel nog een korte reactie heeft gekregen, maar die mochten ook dichterbij komen met hun perskaart.
Heel moe, en inclusief brandende voeten, maar zeker voldaan beginnen we aan onze terugweg naar het station. We hebben de trein van 19.20u. Een klein uurtje later staan we weer in Hasselt op het station. En nog eens een uurtje later wordt ik thuis afgezet. We hebben een super leuke dag gehad. We hebben al afgesproken dat we i.i.g. volgend jaar naar Utrecht gaan voor de start van de Vuelta, maar wellicht komen er na de tour nog wat leuke criteriums en zeker nog de Binck Bank Tour in Sittard-Geleen. Heerlijk!

Mijn zomer is weer begonnen, want de Tour de France is onderweg. De komende drie weken genieten van de beelden en hopelijk een spannende wedstrijd om het klassement. En uiteraard de “Avondetappe” niet vergeten, als mooie afsluiter van iedere tourdag.