Natchez – Whitney plantation – New Orleans

17 juni 2019 - New Orleans, Louisiana, Verenigde Staten

Vandaag kan ik het liedjes Me and Bobby McGee van Janis Joplin niet uit mijn hoofd krijgen. De eerste zinnen zijn namelijk: “Busted flat in Baton Rouge, waiting for a train, I was feeling nearly faded as my jeans. Bobby tumbed the diesel down, just before the rain and rode us all the way to New Orleans” En daarbij is een leuk feitje om te vermelden dat men in Amerika iemand die Robert heet meestal Bob of Bobby noemt. En Robert (-Jan), die al de hele reis de chauffeur is, brengt ons vandaag via Baton Rouge naar New Orléans :) Daarnaast, zoals je op de foto kan zien, heeft hij ook getankt voordat we vertrokken EN later die avond heeft het heel hard geregend….dat maakt het liedje compleet. Behalve dat we gelukkig niet platzak zijn!
We zouden in eerste instantie een andere weg naar de Whitney Plantation en New Orleans nemen, maar omdat we redelijk krap in de tijd zitten en we eigenlijk gisteren al genoeg groen gezien hadden, besloten we toch de highway 61 af te rijden en via Baton Rouge te gaan. Dit was ons thuis afgeraden, maar wij vonden het wel een leuke weg. Veel te zien in ieder geval. Je rijd door een soort industriegebied met veel winkels. Vlak voor Baton Rouge kregen we zin in koffie en moest er een sanitaire stop gebeuren. We reden een winkelgebied in, langs de grote highway, en zochten iets waar je koffie kon drinken. We zagen een naambordje met Mediterranean Café, dus wij dachten YES…KOFFIE! Nou…het bleek een soort shoarma tent/Grieks restaurant, gerund door (waarschijnlijk) geëmigreerde Egyptenaren of Grieken. Toch gevraagd of ze koffie hadden. Die gingen ze wel voor ons maken. Haha! 30 minuten later krijgen we de koffie in een grote meeneembeker, twee voor bijna $5,- Oh heerlijk dachten we nog. Toen we zo’n 10 minuten in de auto zaten, de koffie eindelijk een beetje afgekoeld was, nam ik een slokje van het hete slootwater. Getver! Zoiets smerigs heb ik nog nooit geproefd. De zin in koffie was spontaan over. Maar wel weer een leuk verhaal ;)
Inmiddels waren we in de buurt van de River Road gekomen, waar vroeger honderden plantages langs de Mississippi lagen. Ik had thuis, na grondig onderzoek, kaartjes geboekt voor de Whitney Plantation. We wilde graag naar een oude plantage waar nog de echte slavenhuisjes staan en dit verhaal ook de bovenhand heeft ipv de mooie eigenaarshuizen en hun pracht en praal. We hadden kaartjes voor de (laatste) rondleiding van 15.00u, maar omdat we een andere route ernaartoe genomen hadden, waren we er om 13.30u en konden we nog met de tour van 14.00u mee. Deze begon in de oude kerk, ook weer met een film en wat uitleg door de gids.
Het is een heel triest deel uit de geschiedenis en ook iets dat nooit vergeten mag worden en zeker nooit meer mag gebeuren. Als je in de buurt bent, ga zeker een van deze plantages bezoeken.
Nederland heeft helaas hieraan ook z’n steentje bijgedragen door 500.000 mensen uit Afrika te verschepen. Ik schaamde mij diep om Nederlandse te zijn toen ik dat las. Hier rondlopen en de verhalen horen maakte op mij net zoveel indruk als toen we naar een oud concentratiekamp zijn geweest in de buurt van Berlijn. Je wordt er wel stil van.
Na de rondleiding zijn we vertrokken richting New Orleans. Dit was nog ongeveer een uurtje van hier. Hoe dichter we bij de stad kwamen, hoe drukker het verkeer uiteraard. Ons hotel, The Jung Residence & Suites, lag op Canal Street, een lange, grote straat die van de Mississippi helemaal naar boven loopt. Hierover loopt de Street Car, een trammetje dat de hele Canal street overgaat tot aan French Market. Een kaartje voor de hele dag kost $3,- per persoon. Deze stopt ook ter hoogte van Bourbon street, bij het Casino en nog minstens 20 keer.
We waren rond 17.00u bij het hotel en we moesten voor 17.30u de huurauto inleveren. Het toeval wil dat het Avis kantoor schuin tegenover het hotel ligt, dus we waren op tijd en konden terug lopen.
Het hotel was superdeluxe! WOW! Het was een heel oud gebouw, maar in 2017 heropend en helemaal verbouwd vanbinnen. Echt sjiek. De kamers waren ontzettend groot en de badkamer ook. Zie foto’s J We hadden hier een wat luxer hotel gekozen, maar niet midden in het centrum, omdat we 3 nachten bleven en het trammetje toch voor de deur stopt en alles ook op loopafstand was.
Hier was geen ontbijt inbegrepen, maar daar had ik thuis ook al een oplossing voor gevonden, maar dat vertel ik morgen.
Na een korte hotelkamer inspectie zijn we richting centrum gelopen. 15 minuten later liepen we al op Bourbon street. Hoe moet ik dit netjes brengen zonder iemand voor het hoofd te stoten…
Ik vond het indrukwekkend om te zien hoeveel hier te doen is, maar het is niet mijn ding. Een tv programma als “Zon, Zuipen, Ziekenhuis” zou hier makkelijk een reeks afleveringen gevuld krijgen. Of overdrijf ik nu weer.
We zijn al gauw een zijstraatje ingelopen waar we ons meer op ons gemak voelde. Wat een mooie stad is New Orleans! Een kleurrijke, gezellige, mooie stad. Helaas ook veel armoede en dakloze, die hebben we overal al gezien, maar hier net iets meer. French Quarter is prachtig.
We lopen over Jackson Square als het begint te druppelen en we langzaam ook trek krijgen. We bekijken even een aantal menukaarten, omdat ik altijd even moet kijken of ze ook iets vegetarisch hebben, en vinden iets wat ons wel aanstaat. De bediening was niet om over naar huis te schrijven, maar het eten was wel lekker. Tijdens het eten begint het buiten harder te regenen en we hopen dat het snel weer over is, want we wilde eigenlijk nog wat rondlopen voordat het donker wordt.
Helaas blijkt dit ijdele hoop, want het regent alsmaar harder en het onweert hevig. Flinke donderslagen waar je u tegen zegt en het water stroomt uit de lucht. Eerst lopen we nog een beetje van winkel naar winkel, maar al snel zoeken we een schuilplek. Er staan nog wat mensen te wachten. We hebben allemaal blote benen en armen en het wordt frisjes. Een paraplu helpt je met deze hoeveelheden water ook niet meer. Voor we het weten ontstaat er een kleine rivier over straat en beginnen we ons af te vragen hoe nu verder. Na ongeveer 30 minuten komt er een lege taxi voorbijgereden en aangezien we toch graag naar het hotel willen, houden we die staande. Het is niet ver, maar onderweg zien we heel veel water. De taxi kostte $10,- en we staan 15 minuten later droog, maar onze kleren en haren doorweekt, in de hotellobby. Aan de zijkant van het hotel staat het water tot boven de enkels. Ze hebben er hier rekening mee gehouden, want er liggen zandzakken bij beide ingangen. Het is dan ook het begin van hurricane season, en ze zijn hier echt wel iets gewend.
Voor ons was het best speciaal om mee te maken!
Na deze alweer lange, innoverende dag, gaan we lekker douchen en kruipen we allebei in ons Kingsize bed. Let wel, 1 voor ieder ;) Goodnight en tot morgen

Foto’s

1 Reactie

  1. Jaak:
    25 juli 2019
    Hé eindelijk tijd gemaakt en weer verder met het lezen van jullie verhalen.