Tupelo en Clarksdale

Tupelo is een klein plaatsje dat op de kaart is gezet door het feit dat Elvis hier geboren is en tot z´n 13 hier in de omgeving gewoond hier, om daarna met zijn familie naar Memphis te verhuizen, omdat zijn vader hier wel werk kon vinden.
Het geboortehuis en bijhorend museum ligt 10 minuten rijden van ons hotel. Ze hebben hier het geboortehuis van Elvis neergezet en ingericht zoals het destijds geweest moet zijn. Elvis heeft dit overigens zelf gefinancierd en het lint doorgeknipt bij de opening. Later zijn de kerk, waar Elvis vroeger begonnen is met zingen, een bezoekerscentrum met shop, een aantal bronzen beelden eraan toegevoegd en een hele mooie tuin eromheen aangelegd. Het is niet zo massaal als Graceland en als echte Elvis fan zeker een must-do!
Nadat we alles op ons gemak bekeken hadden, zijn we vertrokken naar Clarksdale, The home of the Blues. Dit was ongeveer 1,5 uur rijden. We kwamen langs de (blues) Crossroads, dit is het waar highway 49 en 61 elkaar kruisen. Hier staat een beeld met 3 gitaren die elkaar kruisen. Men zegt dat blueslegende Robert Johnson hier zijn ziel aan de duivel heeft verkocht in ruil voor de gave om goed gitaar te kunnen spelen. Highway 61 is de blues highway die helemaal van Chicago naar New Orleans loopt. Wij gaan morgen vanaf Clarksdale deze weg naar New Orleans, via Natchez, volgen.
We checken in bij het hotel (Hampton Inn) en gaan daarna het stadje verkennen met de auto. Het ziet er allemaal erg armoedig uit, alsof het zijn beste tijden gehad heeft.
Eerst gaan we naar het Delta Blues Museum. Even aan de buitenkant kijken, want ze zijn gesloten. Dit wisten we van te voren, helaas kun je niet alles doen. Ernaast ligt een van de beste blues clubs van Amerika, Ground Zero Blues Club. Het gebouw ziet er aan de buitenkant niet uit, binnen eigenlijk ook niet, maar het is binnen wel erg gezellig. We gaan naar binnen om in eerste instantie alleen iets te drinken en rond te kijken. Het podium is achteraan in het café en staat al vol met apparatuur voor de band die vanavond vanaf 20.00u gaat spelen. Het is 18.30u en Robert-Jan stelt voor dat hij gaat vragen of ik mag zingen. Tuurlijk lijkt mij dat een super idee! Hij eerst naar de geluidsman, die hem verwijst naar de manager van de zaak. Hij laat haar onze promo video van Nina SINGS Janis zien en het eerste wat ik haar hoor roepen is, WHO IS THAT? Robert-Jan zegt, dat is mijn vrouw en die zit daar. Waarop zij antwoord; Komt dat geluid uit zo’n kleine vrouw!  Uhm…haha, klein? Maar oké ja het geluid komt uit mij. Zij vind het prima en 5 minuten later sta ik op het podium van de Ground Zero Blues Club, “Mercedes Benz” te zingen. Er zitten zo’n 15 mensen in het café en nog een stuk of 10 mensen personeel. De manager blijkt het optreden live op hun facebook pagina uit te zenden.
Ze vond het geweldig. En nog een aantal mensen kwamen naar mij toe om te zeggen dat ze het goed vonden. Erg leuk!
Na het optreden zijn we aan een tafel gaan zitten om nog iets te eten. We moesten $10,- per persoon betalen voor de band die avond, maar we kregen later wel nog een drankje van de zaak voor mijn optreden.
Aan de tafel ben ik op facebook gaan kijken wat de mensen schreven en toen zag ik een berichtje onder de livestream dat Shirley King, de oudste dochter van BB King, zou komen optreden die avond, als gast. Dit was een verrassingsbezoek van haar aan de club. Uiteraard wilde we dit niet missen en besloten te blijven tot zij geweest was. Ze kwam rond 22.00u binnen en even later ben ik gaan vragen of ik met haar op de foto mocht. De band speelde eerst twee sets en rond 22.30u kwam Ms Shirley King dan eindelijk het podium op. Ze is 69 jaar en lijkt erg op haar vader. Ze heeft twee nummers gedaan, één van haar vader en één van Muddy Waters. Een geweldige ervaring! Dat zijn de leuke verrassingen die het speciaal maken.
Na haar optreden zijn we terug gereden naar het hotel. Het was al laat en zondag moesten we weer op tijd vertrekken om bijna 4 uur te rijden naar Natchez.
Morgen weer verder……